Jan Bartoš - fortepian / Leoš Janáček (1854-1958) - dzieło fortepianowe: 1. X. 1905, Po zarostlém chodníčku I., Po zarostlém chodníčku II. (pierwsze dwie autoryzowane części), V mlhách, Thema con variazioni, Vzpomínka Zanim zwyciężyła w nim miłość do komponowania, Leoš Janáček dążył do kariery wirtuoza fortepianu. Fortepian był dla niego instrumentem dobrze znanym, predestynowanym do dzielenia intymnego świata duszy. Swoje opus numer jeden, Thema con variazioni, napisał jako 26-letni student lipskiej konserwatorium. Niewielka fortepianowa Vzpomínka jest natomiast jednym z ostatnich zapisków nutowych kompozytora. Trzy zasadnicze utwory fortepianowe (1. X. 1905, Po zarostlém chodníčku, V mlhách) Janáček napisał w trudnym okresie życia między latami 1900-1912 i stanowią one najbardziej osobiste, najbardziej intymne pozycje w całym jego dorobku. Janáček często inspirował się tutaj brzmieniem cymbałów, z którymi spotykał się podczas zbierania pieśni ludowych na Morawach. W genach wykonawcy tego nagrania, pianist y Jana Bartoša, niewątpliwie odbił się bogaty muzyczny żywot jego przodków, w tym dziadka - cymbalisty. Korzenie wywodzące się z muzyki ludowej oraz śląskie pochodzenie są wspólnym mianownikiem kompozytora i wykonawcy tego nagrania. W interpretacji Bartoša Janáček ukazuje głęboki muzykologiczny wgląd i fascynującą przestrzeń intuicji - to inspirujące połączenie serca i rozumu, które uczyniło poprzednie nagrania Bartoša dla Supraphonu (Mozart - Koncerty SU4234-2, Beethoven - Sonaty SU4252-2) tak godnymi uwagi. Janáček według Jana Bartoša - powrót do własnych najgłębszych korzeni