Napisałem książkę.

Przez lata myślałem, że to zrobię, a nawet otrzymałem kilka wątpliwych propozycji. ("To bułka z masłem! Wystarczy przeprowadzić cztery godziny wywiadów, znaleźć kogoś, kto to za ciebie napisze, dać twoją twarz na okładkę i gotowe!") Zdecydowałem, że napiszę moje historie tak, jak zawsze to robiłem - własną ręką. Są jak piosenka, którą nagrałem i nie mogę się doczekać, by się nią podzielić ze światem, albo jak prymitywny wpis z pamiętnika spisany w zabrudzonym zeszycie. Albo nawet jak słuchanie własnego głosu, który w dzieciństwie odbijał się od plakatów Kiss w moim pokoju.

To zdecydowanie nie oznacza, że kończę z pracą, ale daje mi okazję, by trochę rozjaśnić, jak to jest być chłopakiem ze Springfield w Wirginii, który kroczy przez życie, jednocześnie realizując wszystko, o czym marzył jako młody muzyk. Opowiem wam, jak w osiemnastce wyruszyłem na trasę z zespołem Scream, grałem z Nirvaną i Foo Fighters, jamowałem z Iggy Popem czy występowałem na Oscarach. Tańczyłem z AC/DC i Preservation Hall Jazz Band, grałem na perkusji dla Toma Petty'ego i spotkałem się z sir Paulem McCartneyem. Opowiadałem bajki na dobranoc z Joan Jett i raz przypadkowo spotkałem Little Richarda. A potem leciałem przez pół świata, żeby przeżyć wspaniałą noc z moimi córkami...

I to jeszcze nie wszystko. Z radością przybliżę dla was obiektyw, dzięki któremu te wspomnienia widzę nieco wyraźniej.