Najbardziej niezwykłą cechą charakteryzującą ludzkość jest fakt, że istota, która dzięki zdolności myślenia ochrzciła się panem stworzenia, najczęściej używa swego umysłu bez jakiejkolwiek wiedzy o jego działaniu. Umysł i jego funkcjonowanie są dla samego człowieka trudne do pojęcia. Również to, że umysł należy kultywować, dla większości ludzi jest trudne do przyjęcia. Jednak umysł jest tylko narzędziem, którego używanie może być korzystne, jeśli umysł jest spokojny i wolny. Postępowanie tego samego ludzkiego umysłu, który jest nieujarzmiony i związany nałogami, bywa bardzo zgubne, pełne okrucieństwa, zazdrości i złości. Mędrcy, którzy w dawnych czasach przeszli trudną drogę do samopoznania, spisywali cnotliwe opowieści, które na praktycznych przykładach pokazują, jak lepiej i spokojniej przeżyć całe życie. Czytanie i słuchanie tych opowieści kształtuje umysł słuchaczy i tym samym zwiększa ich optymizm, zadowolenie i radość z życia. Człowiek jest rzeczywiście taki, jaki jest jego umysł i jaka jest jego wiara. Dlatego czytajmy opowieści pełne ludzkiej cnoty, bohaterstwa, prawdomówności, wyrzeczenia, odpowiedzialności i niezawodności, oddania i wiary. Rozważajmy je, radujmy się z tych opowieści i starajmy się w nich szukać odpowiedzi na pytania naszego własnego życia. Im więcej cnót przeniknie nasz umysł, tym lepiej będzie żyć nam i wszystkim innym istotom w naszym świecie.