Jakie powinno być ojcostwo?

Czym dziś jest ojcostwo? Czy może być jeszcze źródłem autorytetu i duchowego przewodnictwa, nie popadając w przemoc czy opresję? Czy możliwe jest ojcostwo, które nie dominuje, lecz wychowuje, nie kontroluje, lecz towarzyszy, nie buduje swojej pozycji na strachu, lecz na odpowiedzialności, czułości i służbie?

Na te właśnie pytania próbuje odpowiedzieć Tomasz Drewniak w Figurach ojcostwa. Poprzez umieszczoną w szerokim kontekście kulturowo-filozoficznym analizę tekstów i struktur symbolicznych związanych z ojcostwem, Autor ukazuje Czytelnikowi niezwykłą historię idei, symboli i tożsamości ojca w kulturze europejskiej.

Autor – w duchu hermeneutyki, filozofii kultury i teologii – wnika w proces historycznej przemiany idei ojca. Analizuje sześć archetypicznych figur ojcostwa (apollińskie, sokratejskie, dionizyjskie, metafizyczne, kroniczne, kenotyczne), a także zjawiska anty-ojcostwa, prowadząc czytelnika przez teksty filozoficzne, tragedie (Szekspir, Calderón), dramaty architektoniczne i symbole przestrzeni sakralnych. W dialogu z myślicielami takimi jak Heidegger, Nietzsche, Freud, Lévinas, Tischner, Irigaray czy Krasicki, pokazuje, jak głęboki sens może nieść współczesne ojcostwo – nie jako powrót do patriarchalnej surowości, lecz jako kenoza: akt pokornego, heterocentrycznego „bycia dla Innych”.

To propozycja lektury dla tych, którzy zadają pytania o tożsamość mężczyzny, relacje międzypokoleniowe, duchowość, edukację i wychowanie, chcąc głębiej zrozumieć kulturowe źródła dzisiejszych przemian, ich duchowe konsekwencje i możliwe drogi wyjścia z kryzysu tożsamości mężczyzny, ojca, syna i człowieka.