Jak zboże i kąkol rosły razem od wieków, tak humanizm dojrzewał w cieniu chrześcijaństwa, aby najpierw w XVIII wieku wypowiedzieć mu otwartą wojnę, a następnie zatruć go od wewnątrz syntezą sprzeczności, którą nazwano personalizmem. Ów występek myślowy, który oderwał ludzi od kultu prawdziwego Boga, skierował ich następnie ku bałwochwalczej czci dla człowieka i jego godności. Praca ks. Calderona to bezwzględna rozprawa z tym właśnie błędem, który niezauważalnie, przez wieki, wzrastał w siłę tuż obok nas, aby w drugiej połowie XX wieku wyjść z cienia, podkopać gmach chrześcijaństwa i rozkruszyć jego fundamenty. Zmiana kierunku Łodzi Piotrowej po Soborze Watykańskim II była tak drastyczna, nagła i szokująca, że zaskoczyła cały świat. Oto nagle prawdziwa religia skoncentrowana na Bogu zaczęła przemieniać się w jej parodię skoncentrowaną na człowieku.