Krzysztof Pleśniarowicz przygląda się \"dramatyzacji ballady\" - procesowi dialogiczności i wielogłosowości poezji Józefa Czechowicza, stanowiącemu drogę do dramatu. Znajdziemy tu analizę utworów dramatycznych poety powstałych w ostatnich latach jego życia jako konsekwencja tego procesu oraz dążenie do moralitetu współczesnego, pogodzenia estetycznego z etycznym. Autor dzieli dramaty Czechowicza na subiektywne i epickie, a w swoistej \"balladyzacji dramatu\" dostrzega przyczyny niepowodzeń tych utworów na scenie oraz uzasadnienie ich sukcesów w radiowym \"teatrze wyobraźni\". Omawia ponadto dwie prapremiery teatralne dramatów Czechowicza: Czasu jutrzennego w inscenizacji Wilama Horzycy (1939) oraz Niegodnego i godnych w realizacji Tadeusza Kantora (1945).

To bardzo dobra książka dla znawców polskiej poezji pierwszej połowy XX wieku oraz miłośników dramatu i teatru. Oryginalna, konsekwentnie skomponowana, uważna i rzetelna, cechująca się wrażliwością na detale. Potrzebna zarówno do poszerzenia naszej wiedzy o twórczości Józefa Czechowicza, jak i do dyskusji o wartościowaniu w literaturze współczesnej w wymiarze szerszym niż tylko poetycki.

Z recenzji dr. hab. Jana Wolskiego, prof. UR

Krzysztof Pleśniarowicz - profesor zwyczajny na Uniwersytecie Jagiellońskim, założyciel i kierownik Katedry Kultury Współczesnej UJ, współtwórca Instytutu Kultury UJ. W latach 1994-2000 dyrektor Cricoteki - Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora; w latach 2008-2016 prodziekan Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Autor, współautor i redaktor trzydziestu siedmiu książek z historii i teorii literatury oraz teatru, opublikowanych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Rumunii i na Węgrzech, a także ponad dwustu artykułów i recenzji w dwunastu językach.