Prezentowana praca jest rezultatem analizy dyskusji toczącej się od kilku lat wokół fenomenu przemiany państwa demokratycznego w hybrydowy system polityczny. W świetle większości diagnoz nie ulega wątpliwości, że III RP spełniająca jeszcze niedawno elementarne kryteria stabilności, lokuje się dzisiaj w kategorii państw demokratycznie ułomnych, pozbawionych predykatu liberalna i ewoluujących w trudnym do przewidzenia kierunku. Jest on kształtowany przez populistyczny, daleki od spójności projekt Dobrej Zmiany i autorytarny styl obozu politycznego, który pod tym szyldem odniósł serię zwycięstw wyborczych. Trawestując rozważania Jerzego Szackiego nad populizmem: Prawo i Sprawiedliwość oferowało swoim zwolennikom rodzaj wiary, która miała swój kościół (partię), proroka (od kwietnia 2010 również świętego), ale pozbawiona była teologii i popularności, które pozwalałyby wykroczyć poza status sekty. Układ tych metafor może ilustrować zarysowaną w tej pracy analizę mechanizmów przemiany PiS w formację ludowo narodową, konstruowaną wokół ideologii egzystencjalnie podstawowego podziału kulturowego.