Grzegorzewski chętnie sięgał po utwory niesceniczne. Źródeł tego zainteresowania należałoby przede wszystkim szukać w podziwie, jaki żywił dla dzieł wielkich pisarzy; także, być może, w przekonaniu, że niektóre z nich w sposób doskonalszy niż twórczość dramatyczna wyrażają istotne doświadczenia współczesności. Niewątpliwie były one dla niego także wyzwaniem, prowokowały do poszukiwań. [...]
Nawiązujący do zrealizowanego w spustoszonej przez pożar przestrzeni Teatru Polskiego we Wrocławiu poetyckiego spektaklu tytuł Rekonstrukcje wydaje się dla niniejszego tomu właściwy. Rekonstrukcji podlega tu niemal wszystko: kompozycja tekstów literackich, układ przestrzeni scenicznej, rytm i jego napięcia w utworze. Niezmienna pozostaje konstrukcja bohaterów i ich relacja ze światem, odczytywana przez reżysera w sposób niezwykle osobisty.
Podróż, którą wraz z nimi odbywa - do źródeł kultury europejskiej lub na jej manowce - jest konfrontacją indywidualnego, często marnego losu z marzeniem o jego unieważnieniu, roztopieniu go w czymś większym, ucieczce od przemijania. [...]
Potwierdzają obserwację Prousta, że prawdziwe raje to raje utracone.
- Ewa Bułhak, ze Wstępu
\"Rekonstrukcje\" pod redakcją Ewy Bułhak i Mateusza Żurawskiego to trzeci - i ostatni - tom edycji krytycznej scenariuszy autorskich Jerzego Grzegorzewskiego, wydawanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego przy współpracy Teatru Studio i Teatru Narodowego.