W pracy zostały ukazane najważniejsze zagadnienia dotyczące kultury Inuitów, takie jak: pochodzenie i rozprzestrzenienie się ich na obszarze Alaski, Grenlandii oraz Arktyki Kanadyjskiej; rozwój kultury materialnej na podstawie badań archeologicznych, a także etnograficznych, oraz pierwsze kontakty z Europejczykami. Przedstawienie zarysu historycznego oraz opisy badań archeologicznych pozwalają wyjaśnić początki rozwoju kultury Inuitów Kanadyjskich oraz ich styl życia od czasów najdawniejszych do pierwszej połowy XX wieku.
Jeśli chodzi o badania archeologiczne, to w książce została przedstawiona tylko jedna grupa Inuitów, z delty rzeki Mackenzie: Kittegaryumiut. Wybrano tę grupę z tego względu, że była ona najliczniej reprezentowana aż do końca XIX wieku, a także ze względu na jej niepowtarzalne przystosowanie do polowań na białuchę. Adaptacja ta trwała około 500 lat, przy czym ramy czasowe najdokładniej dały się określić na podstawie wykopalisk nad Zatoką Radio. Na podstawie zabytków znalezionych w tym miejscu można stwierdzić, że nie było ono bardzo długo zasiedlone (około 200 lat).