Douglas Murray odważnie opisuje i jasno wyjaśnia tragiczne problemy, które pojawiły się w świecie zachodnim wskutek utraty orientacji i sensu ludzkiej egzystencji. Powstała nowa utopijna ideologia sprawiedliwości społecznej, która bezwzględnie forsuje radykalną przebudowę społeczeństwa na podstawie domniemanych praw rasowych i seksualnych mniejszości (a także większościowych kobiet). Ta ideologia przeniknęła do głównego nurtu polityki, opanowała publiczny dyskurs i stała się nową legitymacją państwową. Jest jednak zagmatwana i absurdalna, co prowadzi wręcz do masowego szaleństwa. Jak pisze Murray: „Ekstremalne okazywanie oburzenia publicznie i prywatnie powtarza się coraz częściej, ludzie zachowują się jak w gorączce, reagują stadnie, albo tak, jakby musieli nieustannie i wulgarnie się ulżyć. Codzienne doniesienia pokazują nam skutki takiego zachowania, ale przyczyny nam umykają.” Po stronie „progresywistów” występują globalne amerykańskie firmy, zwłaszcza Google, Amazon, Twitter i Facebook, które zdobyły władzę „mówić ludziom, co mają wiedzieć, o czym myśleć i o czym mówić”. Autor opisuje paradoksy i sprzeczności tego szaleństwa, które usiłuje stłumić normalny zdrowy rozsądek (np. twierdząc, że kobiety i mężczyźni są tacy sami). Murray analizuje mylącą ideologię i jej nowomowę: „społeczność LGBTQ”, „białe przywileje”, „toksyczna męskość” czy „transfobia” i proponuje sposoby, jak nie dać się ujarzmić tak zwanej „poprawności politycznej”, która jest całkowicie błędna. Autor pokazuje, że dla ratowania zachodniej cywilizacji rozumu i wolności kluczowe jest, abyśmy potrafili rozróżnić, co w emancypacji kobiet, homoseksualistów i mniejszości rasowych jest słuszne - a kiedy jednoznacznie zmierzamy ku szaleństwu.