Ten zbiór czternastu autobiograficznych miniatur literackich to sentymentalna podróż do Łodzi, rodzinnego miasta czasów dzieciństwa i wczesnej młodości. W wywiadzie zamieszczonym we wstępie autor przybliża nam ten świat. \"Co było szczególnego w Księżym Młynie? Wychowywałem się tam – nawet wcześniej niż mała stabilizacja, bo za stalinizmu – piastowany w domu dziadków do piątego roku życia, choć sierotą nie byłem. Rodzice nie mieli mieszkania, tułali się po sublokatorkach, pracowali jako nauczyciele kończąc jednocześnie studia. \nDzieciństwo to niezapomniane przeżycie, wiedzą to ludzie starzy. Mityczna, choć tak bliska ziemi kraina, narodziny konia na biegunach, aniołów, ludzi, psów, wróbli, konwalii, drzewek czereśniowych, studni z żeliwnym ramieniem na środku podwórka, całej wszystkości. Na stawie za pałacem Herbsta puszczałem z babcią wianki ze świeczkami. Wciąż mam je w oczach, odpływają w ciemność, ale nadal świecą\". Łukasz Nicpan urodził się w Łodzi w roku 1950. Po studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim prowadził dział poezji w redakcji „Nowe Książki”. Wydalony w stanie wojennym, zajął się przekładami z literatury anglojęzycznej. Jako poeta debiutował tomikiem Czyste ratownictwo (PIW 1980). Artur Sandauer napisał recenzję tego tomiku, zatytułowaną Wyobraźnia ery kosmicznej, która potem weszła do zbioru Poeci czterech pokoleń. Po wydaniu tomu Kwanty (1984) zamilkł na 30 lat jako poeta. Wydany po przerwie tom Do czytającej list (2013) otrzymał pierwszą nagrodę (wespół z Krzysztofem Lisowskim) w konkursie poetyckim o Nagrodę Poetycką Krystyny i Czesława Bednarczyków, twórców londyńskiej Oficyny Poetów i Malarzy. Jego bibliografię poetycką uzupełniają: zbiór trenów po śmierci matki Ostatnie dni lata (2015), Domowa księga rodzaju (2016), nagrodzona wyróżnieniem w kategorii literackiej Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2017, oraz Przejaśnienia (2018).