Przywódcy ludzkości i jej uwodziciele są ostatnim i najważniejszym dziełem Lwa Borskiego, koroną jego trzydziestoletnich badań w dziedzinie filozofii politycznej i prognoz cywilizacyjnych. W tej pracy z 1934 roku przewiduje nadejście niepowstrzymanego kryzysu demograficznego w Europie i na Zachodzie. Objawy upadku widzi w nadmiernej kulturowości i dobrobycie, które prowadzą do rozluźnienia społecznego i nihilizmu. Jako lekarstwo na chorobę cywilizacyjnego starzenia przepisuje męskie ideały, militaryzm, liczne rodziny, wspieranie wsi, a wreszcie odmładzanie wymierających narodów poprzez integrację członków młodszych, spokrewnionych grup etnicznych. PhDr. Lev Borský, urodzony w 1883 roku, był czeskim dziennikarzem i politykiem, czołowym zwolennikiem czeskiej niepodległości. Podczas I wojny światowej uczestniczył w kraju i za granicą w ruchu oporu, następnie był pierwszym ambasadorem Czechosłowacji w Rzymie. Po powrocie do kraju ostro krytykował politykę T. G. Masaryka i Edvarda Beneša, działał jako publicysta i profesor dyplomacji. Za protektoratu zgubny okazał się jego żydowski rodowód: zmarł w 1944 roku w Oświęcimiu. Borský w "Przywódcach ludzkości i jej uwodzicielach" przedstawia autentyczną współczesną odpowiedź na Zachód upadku Oswalda Spenglera. Z uwagi na akcentowanie możliwości konfliktu między rasami ludzkimi popadł na długie lata w niełaskę i zapomnienie. Mimo to jego tezy o nadchodzącym załamaniu demograficznym wydają się dziś bardziej aktualne niż w czasie ich spisania.