Spuściznę piśmienniczą Aelreda z Rievaulx (1110-1167) można podzielić na dwie grupy, a mianowicie: dzieła ascetyczne (Opera ascetica) i dzieła historyczno-biograficzne (Opera historica). Reguła dla pustelnicy (De institutione inclusarum) – znana także pod tytułem: List do siostry, oraz Modlitwy pastoralne (Oratio pastoralis), należą do pierwszej z wymienionych grup. Ponieważ nie są one kluczowe dla zrozumienia Aelredowej filozofii i myśli teologicznej nie cieszą się stosunkowo wielkim zainteresowaniem. Współcześni badacze analizują ich treść raczej jedynie pod kontem próby wyjaśniania tzw. „grzechu Aelreda”. Często zapomina się, że traktaty te należą do najbardziej osobistych dzieł myśliciela z Rievaulx, a ich uważna lektura pozwala lepiej poznać i zrozumieć jego wyjątkową wrażliwość i znajomość ludzkiej natury.
Pracę nad Regułą dla pustelnicy Aelred rozpoczął około 1160 r. Chciał bowiem spełnić prośbę swej siostry, która od dłuższego czasu nalegała, aby napisał regułę dla pustelnic. Opracowując zasady życia zakonnego mistrz z Rievaulx kierował się zarówno własnym doświadczeniem, jak też korzystał z nauk Ojców Kościoła. Nie powinien umknąć uwadze wielki wpływ jaki na treść jego dzieła miały: Reguła św. Benedykta z Nursji, Wyznania św. Augustyna, oraz traktaty św. Anzelma z Canterbury. Warto też zaznaczyć, iż Aelredowa Reguła, wraz z Regula Solitariorum Grimlaica z Metz z X wieku, i Ancrene Riwle anonimowego autora z XIII wieku, to pierwsze źródła, które dostarczają nam nader cennych informacji na temat życia anachoretek w średniowieczu .
Sześć lat później, dokładnie rok przed swą śmiercią Aelred napisał Modlitwy pastoralne, o których można z całą pewnością powiedzieć, że są „jednym z najbardziej pięknych wyrazów średniowiecznej pobożności” . W dziele tym dał wyraz swej wielkiej troski o rozwój duchowy podległych mu braci zakonnych.