Uciekł przede mną. Każda dziewczyna tego nie raz doświadczyła, prawda? Był to czarujący brytyjski arystokrata, który pewnego lata przewrócił mój świat do góry nogami. Od chwili, gdy po raz pierwszy dostrzegłam Lea przez lunetę, byłam oczarowana. Nawet przez myśl mi nie przeszło, że na działce po drugiej stronie zatoki znajdę mężczyznę, który kąpie się jak Adam. Potem zauważyłam, że jego współlokator znów obserwuje mnie przez lunetę i bawi się, patrząc, jak wpatruję się w Lea. Dziwne poznanie, prawda? Gdy w końcu nieuchronnie na nich wpadłam, okazało się, że przystojni Brytyjczycy wynajmują ten dom w moim nadmorskim miasteczku tylko na lato. Z Leem od razu złapaliśmy do siebie sympatię, choć - technicznie rzecz biorąc - byliśmy przeciwieństwami. Nauczyłam go, jak na plaży znaleźć i wykopać małże, a on udowodnił mi, że nie wszyscy bogaci i wpływowi mężczyźni są zarozumiali. Mimo że wiedziałam, iż kompletnie do siebie nie pasujemy, nie mogłam się od niego oderwać. To były dzikie i szalone kilka miesięcy. A nim się zorientowałam, zakochaliśmy się w sobie. Mieliśmy tylko jedno życzenie: spędzać ze sobą więcej czasu. Ale Leo miał obowiązki w domu. Nigdy bym nie pasowała do jego rodziny i życia. Poza tym studiowałam prawo i nie chciałam rezygnować ze studiów. Postanowiliśmy więc zakończyć to i nigdy się nie oglądać za siebie. Jednak w myślach nigdy o nim nie zapomniałam i czułam, że pozwoliłam odejść bratniej duszy. Na zewnątrz przekonywałam samą siebie, że nasza historia dobiegła końca. Aż do chwili, gdy pięć lat później przysłał list, który wstrząsnął mną do głębi. Myślałam, że tamtego pierwszego lata mój świat się przewrócił? Cóż, wtedy nic jeszcze nie wiedziałam!