Dramat ze współczesnej wsi, która staje wobec nacisków wielkiego biznesu ... Kristýna, nauczycielka muzyki, po latach wraca z Pragi do Nowej Lhotki. W trzydziestu pięciu latach próbuje naprawić relacje z rodziną i na południowo-czeskiej wsi zapomnieć o przeszłości. Z Tomášem, dyrektorem miejscowego majątku, zna się od zawsze i łączy ich chęć uratowania zarówno własnego życia, jak i jednego niszczejącego domu na rynku. Tomáš ma pięćdziesiąt pięć lat, od dawna mieszka sam i odczuwa, że się starzeje. Z Kristýną pojawia się nadzieja, lecz stopniowo także nieporozumienia wynikające z różnicy między życiem w mieście a na wsi. A potem w Lhotce pojawiają się czarne samochody. Wychodzą z nich młodzi mężczyźni w garniturach i krawatach, obchodzą chałupę po chałupie i oferują pieniądze za udziały w majątku. I Tomáš odkrywa, że będzie musiał stawić czoła znacznie trudniejszemu kryzysowi niż tylko własny życiowy… Nowa powieść Hájíčka rozgrywa się na współczesnej wsi, gdzie po kolektywizacji w latach pięćdziesiątych i restytucjach majątkowych w latach dziewięćdziesiątych zachodzą nowe dramaty. Na gospodarstwa rolne ruszają „smoki” wielkiego biznesu i życie na wsi znów się zmienia. Jednak ludzie pozostają tacy sami. Hájíček potrafi osiągnąć maksymalny efekt przy minimalnych środkach. Jest w swoim pisarstwie pokorny, i dlatego historia przychodzi do niego niemal sama. Natarczywie i z pewnością. - Radim Kopáč o powieści Dešťová hůl, iDnes.cz Schodząc w dół, Tomáš wciąż w głowie odtwarzał głos Vlasta i jego ostatnie zdanie przed pożegnaniem: "Facet w moim wieku pragnie, by po nim coś zostało." Przed budynkiem szpitala rozejrzał się i wziął głęboki oddech. Wiatr miał tu większy rozmach niż na zamkniętym dziedzińcu, otoczonym wysokimi murami. Stał tam chwilę i próbował przywołać jeszcze jeden głos, Kristýnin. Fragment jakiegoś ich dialogu. Jak na scenie. Kristýna: "Wyjdę na tę małą zagrodę i ogarnia mnie poczucie, że nie ma ucieczki." Tomáš: "Ale i tutaj można wypełnić życie." - fragment książki