Rok 1960, a w krajach afrykańskich wrze. Wioska Kilanga, ukryta w głębi kongijskiej dżungli, wydaje się spokojna, dopóki przyjazd amerykańskiego kaznodziei Nathana z całą rodziną nie wzburzy życia tamtejszej opuszczonej misji. Ma tu przebywać przez rok, a jego postanowieniem jest zaszczepić wśród miejscowych ziarno wiary. Trzyma się jednak swojej prawdy tak uparcie, że nie potrafi porozumieć się z mieszkańcami wioski, i nie tylko to: nie umie też utrzymać drogi do dorastających członków własnej rodziny. Stopniowo wychodzi na jaw, że pod pokornym posłuszeństwem jego żony i czterech córek tli się wobec despotycznej głowy rodziny gniew równie silny, jak opór, jaki Afrykanie stawiają przeciwko europejskiej dominacji. W opowieści, która zamyka się dopiero po roku 1990, przeplatają się głosy pięciu kobiecych bohaterek: każda jest inna i wobec tragicznej historii własnej rodziny zajmuje odmienną postawę - jednak mimo zasadniczych różnic łączy je więź wzajemności, silniejsza niż nacisk dramatycznych okoliczności. Barwna opowieść pełna humoru i bólu, w której życie zwykłych ludzi brutalnie dotyka wojna, a przez nią także polityczna brudna gra, budzi zdumienie nad pięknem i bezwzględną surowością afrykańskiej przyrody. Równie intensywnie z tej historii przebija zachwyt nad kulturowym i językowym bogactwem obu cywilizacji, których członkom mimo to odmawia się wzajemnego zrozumienia.