Nie, to nie tylko teatr, panie. Chodzi przede wszystkim o ROZMIAR tego pajaca. U mnie oba aspekty idą pełną parą. Właściwie mam WSZYSTKIE te właściwe atuty. Wygląd, rozum, własne pieniądze i wielkiego kutasa. Może myślicie, że jestem kretynem. Brzmię tak, prawda? Jestem seksowny aż do przesady, królewsko bogaty, cholernie mądry i mam prącia jak koń. Zgadnijcie co. Mojej historii jeszcze nie słyszeliście. Jasne, mogę być playboyem, jak nazywa mnie nowojorska prasa brukowa. Ale jestem takim playboyem, który przypadkiem jest też świetnym facetem. Co czyni mnie wyjątkowym. Jedyny problem jest taki, że tata potrzebuje, żebym trochę przyhamował. Z konserwatywnymi inwestorami w mieście, którzy chcą kupić jego główny jubilerski salon na Piątej Alei, potrzebuje nie tylko, żebym zamknął rozporek, ale też trochę zachowywał się jak oddany facet. Spoko. Dla taty mogę to zrobić. W końcu zawdzięczam mu rodzinne klejnoty. Więc na tydzień proponuję mojej najlepszej przyjaciółce i wspólniczce pierścionek zaręczynowy. Charlotte przystaje. Ma swoje powody, by powiedzieć „tak” temu olbrzymiemu klejnotowi. I bardzo szybko całe to udawanie na pokaz prowadzi do absolutnego braku udawania w sypialni. Bo po prostu nie potrafi udawać tych orgazmicznych krzyków, które wydaje, kiedy w łóżku wynoszę ją na nowe wyżyny, takich, które wykręcają palce u stóp i rozbijają szyby okien. A ja nie potrafię udawać, że czuję do niej coś prawdziwego. W co ja się, do cholery, wpakowałem z tym moim... klejnotem?