Lucerna siewna

Medicago sativa

Średnio wczesna odmiana, dobrze przezimowująca, z szybkim wzrostem wiosną i dobrym odrastaniem po koszeniach. Charakteryzuje się dobrym plonem masy zielonej, plastycznością i trwałością użytkową.
Cechy:

Lucerna siewna jest byliną motylkowatą o głębokim systemie korzeniowym przeznaczoną do bezpośredniego żywienia, na siano lub susz. Jej rozgałęziony system korzeniowy sięga na kilka metrów w głąb, co czyni ją stosunkowo odporną na suszę. Dlatego nadaje się do cieplejszych regionów, na gleby średnie do lekkich, przepuszczalnych, z dostateczną zawartością wapnia. Wymaga obojętnego pH gleby. Ma duże wymagania świetlne i wodne, dobrze znosi niskie i zmienne temperatury. Zapewnia 3-4 pokosy zielonki. Jest to roślina poprawiająca glebę, której zaopatrzenie w azot jest zapewnione przez symbiotyczną fi k s ację azotu atmosferycznego. Lucernę nawozimy nawozami fosforowymi i potasowymi, na gorszych glebach także azotem.

Zawartość opakowania:

200 g

Termin siewu:

od wczesnej wiosny do 15.08.

Siew:Gęstość wysiewu: 1,5 g/m2

Opis: Lucerna siewna osiąga wysokość od trzydziestu do dziewięćdziesięciu centymetrów, jest rośliną wieloletnią (może rosnąć nawet do 12 lat) o kwiatach fioletowych do niebieskofioletowych, należącą do rodziny bobowatych. Jest ważną rośliną pastewną. Odgrywa istotną rolę w rolnictwie jako pasza, zarówno objętościowa świeża lub suszona (siano), jak i jako pasza treściwa w składzie różnych mieszanek i granulatów. Lucerna jest trudna do zakiszania z powodu wysokiej zawartości związków azotowych, niskiej zawartości cukrów łatwo fermentujących oraz niskiej pojemności buforowej. Jest jednak jednym z głównych i najtańszych źródeł białka roślinnego w dawkach paszowych. Lucerna siewna ma działanie fizjologiczne, wpływa na organizm. Stosowana jest jako zioło lecznicze, szczególnie przy leczeniu reumatyzmu, wspomaga trawienie (reguluje mikroflorę jelitową) i może obniżać kwasowość w przewodzie pokarmowym, wspomaga prawidłową pracę nerek i wątroby, wpływa na poziom cukru we krwi i działa przeciwzapalnie. Zawiera witaminy A, B, C, D, E, K oraz minerały takie jak potas, fosfor, cynk, wapń i żelazo. Zawiera nawet mało znaną witaminę U, występującą także w surowej kapuście. Kiełki lucerny zawierają do 40% białka, co jest więcej niż w jajach, mleku czy mięsie. Dzięki zawartości chlorofilu ma silne działanie detoksykacyjne. Lucerna siewna dodatkowo spowalnia proces starzenia, zwiększa siłę fizyczną, wzmacnia układ odpornościowy, jest odpowiednia dla diabetyków, łagodzi stany zapalne i bóle reumatyczne, poprawia trawienie, działa przeciw utracie apetytu i wzdęciom, sprawdza się przy gojeniu choroby wrzodowej żołądka i przy neutralizacji kwaśnego soku żołądkowego, tłumi ostre i przewlekłe zapalenia prostaty i pęcherza moczowego.

Zalety zielonego nawożenia:

• jest uniwersalnym nawozem organicznym, którym można zastąpić co najmniej 50% obornika lub dostarczyć do gleby łatwo rozkładalną materię organiczną

• poprawia warunki wykorzystania składników mineralnych z nawozów

• przy węższej specjalizacji produkcji roślinnej, zwłaszcza przy zwiększonym uprawianiu zbóż, częściowo eliminuje problemy wynikające z niewłaściwego płodozmianu

• ma korzystny wpływ na wodny i cieplny reżim gleb, na aktywność biologiczną i inne właściwości (ogranicza nieproduktywne parowanie, poprawia naturalne struktury gleby)

• rośliny na zielone nawożenie zapobiegają wymywaniu składników i przemieszczają składniki od niższych warstw do płodozmianu (remobilizacja składników)

• przy użyciu roślin motylkowych gleba jest wzbogacana w azot (30-50 kg.ha-1)
• umożliwia lepszy rozkład i wykorzystanie słomy po jej wmieszaniu

• chroni glebę przed erozją wiatrową i wodną - głównie na otwartych równinach (wiatr), na zboczach (woda)

• ogranicza rozmnażanie i wzrost chwastów - głównie na polach pożniwnych; ponadto w zapchlonych sadach gęsty siew na zielone nawożenie tłumi wzrost chwastów przez zacienienie. Jako wadę można wskazać konieczność inwestycji w obsiew i czas poświęcony na siew i mieszanie w glebie, ale rekompensuje to inwestycję w inne sposoby uzupełniania składników, które też kosztują. Powszechnie stosowane

rośliny na zielone nawożenie.

Po wytworzeniu odpowiedniej ilości masy zielonej roślinę zaoruje się, gdzie następuje jej rozkład. Proces ten przebiega głównie przy udziale bakterii glebowych i innych korzystnych mikroorganizmów, które poprzez swoją działalność zwiększają żyzność gleby. Rośliny na zielone nawożenie powinniśmy wymieszać płytko z glebą najpóźniej do początku grudnia, aby dobrze rozłożyły się do wiosny. Jeśli nie zdążymy i rosnący na grządce pokrój zamarznie, można go tam zostawić aż do wiosny. Utworzy warstwę ochronną na glebie, której resztki na wiosnę wymiesza się z glebą.

Uwaga:

Podane informacje mają jedynie charakter informacyjny.