Bohaterem książki jest Dobiesław Walknowski, od 1997 roku Wierusz-Walknowski, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, grafik, podróżnik i etnograf, który w latach 19631970 przemierzył samochodami ciężarowymi STAR m.in. bezdroża Mongolii podczas ekspedycji paleontologicznych organizowanych przez Polską Akademię Nauk w Warszawie (1963, 1964, 1965), Afganistan podczas ekspedycji Klubu Wysokogórskiego w góry Hindukusz (1966), bezludne obszary Afryki jako kierownik polsko-węgierskiej wyprawy badawczej (1967) i kraje Bliskiego Wschodu oraz Środkowej i Południowej Azji jako kierownik zorganizowanej przez Pol-Mot podróży akwizycyjno-doświadczalnej TRANS-ASIA Expedition (1970). W latach 19811987 podróżował po Australii, Oceanii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. W 1991 roku zorganizował i konwojował misję humanitarną od miasta Krakowa dla dzieci kurdyjskich w Iraku. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że Dobiesław jako pierwszy w historii polskiego automobilizmu samochodem marki STAR przemierzył największe pustynie świata, w tym Gobi oraz Saharę. Obecnie trudno wyobrazić sobie podróż w egzotycznych krajach samochodem bez nawigacji, klimatyzacji czy środków gwarantujących bezpieczeństwo, a tych pozbawiony był STAR.

Poniższa wypowiedź Dobiesława na temat jego stosunku do samochodów, które rozumiał i kochał, potwierdza ogromną determinację i ciekawość, które motywowały Go do organizacji oraz prowadzenia wielomiesięcznych wypraw w niezwykle trudnych warunkach na różnych kontynentach:

Aby przedstawić swój własny stosunek do samochodu, muszę poprzedzić tę relację krótkim wyjaśnieniem. Jestem wewnętrznie przekonany, że samochód to istota żywa, zmienna, potrafi się ułożyć do ręki i pozwala kierowcy kształtować swój charakter, nabiera bowiem cech wynikających z indywidualnego stylu jazdy użytkownika. Tym samym owo miłe, bardzo popularne, ogólnie dostępne, niespecjalistyczne narzędzie zyskuje coś wspólnego z człowiekiem.