\n\"Porusza mnie samotność tych wierszy. Słucham ciszy, która w nich trwa. Patrzę w ich oszronioną ciemność. Mam mocne poczucie, że nie są z tego świata, że mży w nich dreszcz jakiejś innej strony istnienia. I wydaje mi się, że wciąż wyczuwam w ich materii żywy puls - oddech realnej...
przeczytaj całość
\n
\"Porusza mnie samotność tych wierszy. Słucham ciszy, która w nich trwa. Patrzę w ich oszronioną ciemność. Mam mocne poczucie, że nie są z tego świata, że mży w nich dreszcz jakiejś innej strony istnienia. I wydaje mi się, że wciąż wyczuwam w ich materii żywy puls - oddech realnej obecności\"\nPaweł Próchaniak\nAdam Makowski (1967-1999) - poeta, krytyk literacki, badacz literatury. Był w swoim pokoleniu jednym z najzdolniejszych literaturoznawców. Miał świetny słuch literacki. Jego wyobraźnia była zachłanna i odważna. Myśl - rzutka i przenikliwa, spięta ostrogą stylu. Słychać to w błyskotliwych tekstach, które poświęcił literaturze i pisaniu o niej. Słychać też w tomie \"Ofelia i inne wiersze\", który przygotował do druku kilka tygodni przed swoją tragiczną śmiercią.
\n
ukryj opis
Recenzja