Kontynuacja książki Spratek. W poprzedniej książce Spratek Sheila pożegnała się ze swoją nauczycielką, która przez kilka lat nie miała o niej żadnych wiadomości. Gdy Torey dowiaduje się, że w letnim programie dla dzieci z niepełnosprawnością, w którym będzie pracować, pojawi się jako praktykantka uczennica szkoły średniej Sheila, najpierw wydaje jej się to interesującym zbiegiem okoliczności. Wkrótce odkrywa, że to „jej” Sheila i losy obu bohaterek na pewien czas znów się splatają. Dorastająca Sheila zmaga się nie tylko z tym, że jej nauczycielka upubliczniła ich historię w książce, ale także daje Torey i całemu otoczeniu do zrozumienia, że ona przecież nie jest żadną postacią literacką. Ponadto wciąż żywo odczuwa ból związany z tym, że jej matka ją opuściła i że nie wie, gdzie i jak żyje jej młodszy brat. Stara się zaangażować w pracę w letnim obozie dla dzieci z niepełnosprawnością, ale niestety robi to w dużej mierze „po swojemu” - nie chce przestrzegać zasad i ma poczucie, że lepiej niż nauczyciele potrafi odgadnąć, co kryje się w dzieciach. Jej inicjatywa „na własną rękę” kończy się porwaniem chłopca Aleja, który ma przejść do innej szkoły, aby go „uratować”. Jej dorastanie jest pełne zwrotów akcji, ale Sheila, która stopniowo godzi się z traumami z dzieciństwa, ostatecznie dojrzewa i staje się zadowoloną młodą kobietą. Książka przemówi do osób zainteresowanych prawdziwymi historiami o tematyce psychologicznej, do tych, którzy pracują z dziećmi z niepełnosprawnością i zaburzeniami zachowania. I oczywiście do wszystkich, którzy chcą wiedzieć, jak potoczyły się losy Sheili.