Życie jest psem. Ale kiedy nauczysz się, jak sobie z tym radzić, może być też tańcem. Dwuczęściowa książka Ireny Obermannovej do serialu o tym samym tytule pokazuje, że nauczyć się dostrzegać świat z lepszej strony można w każdym momencie. Pokazuje, że nawet tak poważne i niepopularne tematy - jak seks w późnym wieku, śmierć czy stosunek średniego i młodszego pokolenia do starości - można ująć z humorem, nie umniejszając ich znaczenia. Barwne losy młodszych i starszych bohaterów krzyżują się w domu opieki w miasteczku Skalice, w którym przebywała też Żofie Zvonková. Teraz jednak może obserwować swoich ulubieńców tylko z Nieba i wiernie informuje czytelników o wszelkich wydarzeniach. Z Tanią Fialovą los nie był łaskawy. Jej syn Kryštof jest w okresie dojrzewania i obojgu brakuje ojca. Ten jednak jest żonaty i zdecydowanie nie ma zamiaru zmieniać rodziny. Dziadek Požár nie potrafi się przeciwstawić szantażującemu zachowaniu swojej synowej. Rozárka Malá długo nie potrafi pogodzić się z tym, że po śmierci córki nie chcą jej w rodzinie i na zawsze umieszczają w domu opieki, a nie tylko na jakiś czas. Lukáš Řípa stara się wprowadzić w zakrzepłym systemie postępowe i ludzkie traktowanie seniorów, a jego siostra Linda walczy z konserwatywnym podejściem ojca. Izabela Švarcová dręczy się tym, że skrzywdziła swojego syna, i chciałaby nawiązać z nim kontakt. Tramp flirtuje z każdym, kto nosi spódnicę, a dyrektorka domu opieki Pavla Tůmová nigdy otwarcie nie przyzna, że nie lubi starych ludzi.