Po publikacji, która zapoznała czytelników z losami Adiny Mandlovej, nadchodzi druga, która opisuje życie jej filmowej koleżanki i przyjaciółki Nataši Gollovej. Obie kobiety w okresie protektoratu przeszły przez wiele problemów, które nasiliły się po wojnie. Obie musiały zmagać się z nienawiścią, niechęcią i oskarżeniami o kolaborację. To w pewnym sensie je łączy. Ale jest też wiele rzeczy, które czynią Natašę Gollovą osobistą i niepowtarzalną. Vladimír Přibský przedstawia w swojej książce Natašę Gollovą już jako ugruntowaną aktorkę, która ma na koncie filmy zapadające widzom w pamięć jako niezapomniane. Pokazuje, z czym musiała się zmierzyć, czemu stawić czoła, co przyniósł jej związek z Niemcem, jak to znosiła jej rodzina oraz jak funkcjonowała ówczesna kinematografia pod dyktatem Wielkoniemieckiej Rzeszy. Nie pomija też gorzkiego zakończenia końca wojny, kiedy Nataša pracowała jako ochotniczka pielęgniarka w Terezínie. Tak, większość z nas postrzega Natašę Gollovą jako żabkę, jako wiecznie młodą, rozbrykaną dziewczynkę, która potrafiła na ekranie naprawdę dać popis. Ale niewielu podczas oglądania filmów z jej udziałem uświadamia sobie, że w czasach, gdy grała swoje charakterystyczne role w filmach Eva tropí hlouposti, Hotel Modrá hvězda czy Roztomilý člověk, zbliżała się do trzydziestki. Mamy zatem okazję zajrzeć w życie filmowej aktorki, które w wielu aspektach nie było tak wspaniałe, bajeczne i przyjemnie szalone, jak role, które kreowała.