Profesor David Ullman należy do czołowych światowych autorytetów w dziedzinie literatury zajmującej się demonami, specjalizuje się w klasycznym poemacie Johna Miltona „Utracony raj”. Przy tym jest ateistą i do swojej dziedziny podchodzi wyłącznie jako do wytworu ludzkiej wyobraźni. Gdy do jego gabinetu przychodzi tajemnicza Szczupła kobieta i wzywa go do podróży do Wenecji, by poświadczyć istnienie „zjawiska”, odmawia. Kobieta jednak zostawia na jego biurku bilety lotnicze i wenecjanski adres. Tego wieczoru David dowiaduje się od żony, że ją opuszcza. David impulsywnie postanawia skorzystać z okazji i zabrać swoją dwunastoletnią córkę do Wenecji. Córkę ostatnio dręczą te same napady melancholii, które od dawna męczą także Davida. Ale podróż do Wenecji ma nieoczekiwane konsekwencje. Najpierw David pod wskazanym adresem spotyka człowieka ewidentnie chorego umysłowo, przykutego do krzesła. Czy jednak mógłby być opętany? Potem mężczyzna przemawia głosem zmarłego ojca Davida, powtarzając ostatnie słowa, które wypowiedział do syna przed śmiercią - słowa, które pozostawiły blizny w duszy. David chce jak najszybciej opuścić Wenecję i spieszy z powrotem do hotelu, gdzie znajduje swoją córkę Tess stojącą na krawędzi dachu nad wodami kanału. Nim spadnie, udaje jej się wypowiedzieć ostatnią prośbę: Znajdź mnie. Następuje niewyobrażalna przemiana Davida Ullmana ze sceptyka w przekonanego wierzącego. W przerażającym śledztwie, prowadzonym przez symbole i zagadki ze stron „Utraconego raju”, David Ullman musi wytropić demona, który opanował jego córkę, i odkryć jego imię. Jeśli mu się nie uda, straci Tess na zawsze.