Autor wchodzi w dyskusję społeczną o podziale Czechosłowacji książką, którą można zaliczyć do gatunku kontrfaktycznej historii, czyli: Co by się stało, gdyby… Palán ogląda się za czasami sprzed dwudziestu lat i bada, jak to się stało, że wtedy "była" wojna. Wywodzi się to z tej myśli: gdyby pod koniec 1992 roku czeskie media działały tak, jak działają dziś, rozdzielenie Czechosłowacji nie obyłoby się bez konfliktów. Rozegrałaby się Wojna czesko-słowacka, wojna ze wszystkimi konsekwencjami. Gazety i telewizja by jej potrzebowały, więc by ją (sobie) "stworzyły". Zamiast zwyczajnej formy reportażu czy opowiadania w trzeciej osobie autor osiąga silniejszy efekt, układając chronologicznie tematyczne wycinki z gazet. Jest to w gruncie rzeczy klasyczna sklejka wycinków - z tą różnicą, że materiały medialne są tu całkowicie wymyślone, podobnie jak sytuacja, którą owe praktyki medialne wywołują. Książka ukazuje potęgę mediów, sposób, w jaki przekształcają rzeczywistość, oraz związek polityki z mediami. Komentarze i wiadomości w mediach zlewają się dziś w jedną całość, ładunek emocjonalny jest preferowany nad informacją faktograficzną. Media tworzą rzeczywistość i książka pokazuje to w detalach. Autor książki przeszedł jako dziennikarz przez wiele redakcji czeskich mediów drukowanych - zarówno regionalnych, jak i ogólnokrajowych - oraz poznał z bliska pracę w ogólnokrajowych telewizjach. Sposób "kształtowania" wiadomości i metodologia przekazywania informacji publiczności są mu dobrze znane. Podobnie jak to, w jaki sposób praca dziennikarza kształtowała się i ewoluowała przez dwadzieścia lat wolności.