Obiturianci, książkowy debiut Weroniki Stencel, to dzieło brawurowe, zachwycające swobodą wyobraźni – tak literackiej, jak plastycznej – inwencją językową, poczuciem humoru. Stencel nie ogląda się na panujące mody, ryzykuje „niszowość”, tworząc własny, oryginalny świat. I nie jest to czysta zabawa. Autorka ma nam do powiedzenia coś ważnego o nas, ludziach. Jej groteskowe postaci mają te same problemy co my.\nW czasach zalewu prozy sformatowanej, starającej się przypodobać czytelnikom i krytykom, propozycja Weroniki Stencel wydaje się niezwykle odświeżająca, a przez to bardzo potrzebna czytelnikom i samej literaturze.

Czytelnik ma wrażenie obcowania ze światem zabawnym, bajkowym, momentami kampowo-cukierkowym, ale pod śmiesznostkową powłoką kryje się zdumiewająca symbolika i psychologiczna złożoność świata przedstawionego. Kiszone Miasteczko, Bebony i Obiturianci to twory baśniowe z całym dobrodziejstwem inwentarza tej dzisiaj czasem infantylizowanej formy.\nPatryk Kosenda

Obiturianci gwarantują zawrót głowy, wybijają z rutyny i przyzwyczajeń, ze swobodą wiodą na manowce, trochę bawią, a trochę zmuszają do myślenia. Czy w Kiszonym Miasteczku przegląda się (jak w gabinecie krzywych luster) świat, który już jest, czy może jest to nieskrępowany popis wyobraźni? \nNie pożałuje, kto da się debiutowi Weroniki Stencel porwać. \nAnna Marchewka

Znajdziecie tu wszystko, o czym kiedykolwiek chcieliście poczytać, a dotychczas mogliście jedynie marzyć (zaświadczam jako człowiek rosnąco-malejący).\nJakub Kornhauser