Monografia autorstwa Julii Czapli poświęcona jest analizie roli ilustracji zwierząt w nowożytnej historii naturalnej w latach 15301630. Przedstawia, w jaki sposób ilustracje stały się nie tylko materiałem badawczym, ale również narzędziem poznawczym i metodą publikacji wyników badań nad fauną. Praca śledzi ewolucję podejścia do przedstawień zwierząt, od schematycznych ilustracji inspirowanych antycznymi bestiariuszami, przez realistyczne rysunki ad vivum, po systematyczne gromadzenie zoologicznych papierowych muzeów przez przyrodników oraz władców europejskich. Szczególna uwaga została poświęcona twórczości Conrada Gessnera, Ulissesa Aldrovandiego i Carola Clusiusa oraz wpływowi ich metodologii na rozwój ilustracji naukowej. Książka ukazuje, jak stopniowe odchodzenie od symbolicznej interpretacji fauny na rzecz jej biologicznego opisu wpłynęło na kształtowanie się nowoczesnej zoologii.

Badania zwierząt przed 1500 rokiem

Pierwsze próby uporządkowania wiedzy zoologicznej w latach czterdziestych XVI wieku 47

Narodziny nowożytnej zoologii. Conrad Gessner i jego historia naturalna

Jak przedstawić makrokosmos w pigułce? Muzeum Ulissesa Aldrovandiego

Ilustracja najlepszą reklamą własnych zbiorów. Włoscy sprzedawcy naturaliów

Szkice przyjaciół źródłem materiału ilustracyjnego. Studia zwierząt Carola Clusiusa

Ad majorem regis gloriam. Ekspedycja naukowa Francisco Hernndeza

Książęce kolekcje przyrodnicze. Zbiory Medyceuszy i Gonzagów

Habsburskie bestiarium