Opowieść o opiece nad bliskimi i o najtrudniejszym wymiarze miłości.

Aurelia pracuje w szpitalu i zajmuje się osobami w stanie wegetatywnym. Wiele się zmienia, kiedy w placówce pojawia się nowy lekarz. Emil wprowadza nowatorskie metody badania sprawdzające, czy pacjenci, którzy nie mogą reagować na bodźce zewnętrzne, wciąż zachowują świadomość.

Dla Aurelii jest to początkowo bardzo trudna sytuacja – zwłaszcza, że jedną z pacjentek jest jej córeczka.

Każda z tych osób miała za sobą historię, nor­malne życie, zmienione w coś nie do wyobrażenia. Kiedy Aurelia myślała o zamkniętych w pułapce umysłu świadomościach, ogar­niało ją przerażenie. Ciało nie działało, ale mózg, osobowość, czło­wiek mógł pozostać żywy. Gdzieś tam w środku, daleko.