W portowym mieście pustoszonym przez tajemniczą zarazę pewna kobieta próbuje zrozumieć, dlaczego jej świat się rozpada. Zakwitające algi zatruły wcześniej krystalicznie czyste powietrze płynące znad wody, a na ulicach szaleje śmiercionośny czerwony wiatr. W głębi lądu, gdzie schronili się najbogatsi mieszkańcy, tajemnicza korporacja produkuje jedyne pożywienie, na które stać każdego obrzydliwą różową pastę sporządzoną z nieznanych składników. W krótkich, rozpaczliwych przerwach między śmiertelnie groźnymi burzami narratorka uparcie próbuje ratować resztki relacji międzyludzkich: z trudną, kruchą matką; z byłym mężem, którego wciąż darzy uczuciem; z niełatwym w wychowaniu chłopcem, którym się opiekuje, ponieważ rodzice odesłali go, gdy zbliżało się niebezpieczeństwo. Choć warunki na zewnątrz coraz bardziej się pogarszają, brakuje prądu i jedzenia, bohaterka tylko utwierdza się w przekonaniu, że musi zostać na miejscu nawet jeśli oznacza to, że zostanie porzucona.

Poruszająca elegia dla bezpiecznego, czystego świata mimo wszystko podnosi na duchu dzięki humorowi i uporowi głównej bohaterki. To niezwykła historia o tym, jak łączą się miłość, odpowiedzialność i walka o przetrwanie, jak również o pięknie i kruchości najbardziej intymnych ludzkich relacji.

Mocna i pięknie napisana, poruszająca lektura, która realizuje przerażająco przekonujący scenariusz bliskiej przyszłości. Czytelnik współodczuwa ból i smutek narratorki opiekunki, córki i byłej kochanki.

The Guardian

Tłusty róż zaczyna się od duszącego poczucia zagłady to oszałamiająco mroczna powieść, ale piękna. Proza Fernandy Tras doskonale oddaje obraz życia podczas epidemii.

Kirkus Reviews

Tłusty róż to dystopia aż nazbyt bliska nam wszystkim. Ludzkie powiązania i smutek z powodu końca są tu ważniejsze niż jakiekolwiek wyjaśnienia mgły i choroby, które wszystko okrywają. Precyzyjne i poetyckie pisarstwo Tras zmienia tę piękną powieść w toksyczny sen, w medytację nad ruinami, osamotnionymi ciałami i porzuceniem.

Mariana Enrquez, autorka książek Nasza część nocy, jak również To, co utraciłyśmy w ogniu, Niebezpieczeństwa palenia w łóżku, Ktoś chodzi po twoim grobie

Tłusty róż przyciąga coraz bardziej klaustrofobiczną atmosferą, a Tras wnikliwie bada urazy, które narastają w relacjach matkacórka, w rozpadającym się małżeństwie i w pracy związanej z opieką nad dziećmi.

Publishers Weekly

Upiornie spokojna narratorka, która opowiada w pozornie lekki sposób o doświadczeniach granicznych, wciąga czytelnika w tę historię niespiesznym tempem, niepokojąco prawdopodobną fabułą, silnym głosem i skupieniem na małych, pięknych momentach życia pośród katastrofy. Powieść Tras będzie prześladować czytelników długo po tym, jak przewrócą ostatnią stronę.

Library Journal

Dystopijne dzieło godne J.G. Ballarda, w którym nawet w beznadziei pozostaje migoczący odłamek wiary lub pogodzenia się z losem.

The Irish Times

Jak lekko zniekształcające lustro, Tłusty róż odbija obraz umierającego świata. W tym tajemniczym kraju, opuszczonym przez Boga i rząd, jedyną pociechą jest współczucie i cichy heroizm kilku istot ludzkich. Swoimi skrupulatnymi opisami i bolesną przejrzystością opowieści Fernanda Tras zanurza nas w dystopii, która rozprzestrzenia się wokół jak trujący zapach wyrafinowanych perfum.

Guadalupe Nettel, autorka powieści Jedyna córka