Jak mówi prawica?
Prawicowy populizm, który odnosi sukcesy w Polsce, na Węgrzech czy w USA, do perfekcji opanował sztukę narzucania swojej narracji. Z jednej strony imponują medialna sprawność i słowotwórcza inwencja prawicy, z drugiej niepokoją konsekwencje tego języka: tworzenie podziałów, wykluczanie niektórych grup społecznych, zwalniające z myślenia etykietowanie rzeczywistości. W tym numerze proponujemy więc, by uważniej przyjrzeć się retorycznym trikom prawicowych polityków, publicystów oraz bliskich im ludzi Kościoła.
Na czym opiera się językowa dobra zmiana? Czy w dyskusji nie wystarczy mieć racji, ale trzeba swojego rozmówcę zaorać? Dlaczego abp Jędraszewski mówi o tęczowej zarazie i ekologizmie? Co łączy polską prawicę z amerykańskim alt-rightem oraz Viktorem Orbnem?