Ta swoista monografia zagadnień, którymi interesowała się polska literatura na obczyźnie po drugiej wojnie światowej, odpowiada na potrzeby czytelników zainteresowanych literaturą emigracyjną. Autor, szukając wszelkich możliwych odpowiedzi na przeklęte polskie problemy wschodnie, wykracza poza krąg twórców powszechnie uznanych, odzyskując dla czytelnika pisarzy równie znaczących, których wypowiedzi stają się niemal bezcenne w refleksji nad dialektyką tego, co godne pamięci i co zasługuje na zapomnienie.

Książka ta skierowana jest do czytelników chcących sięgnąć do źródeł refleksji nad tym, co znaczy polskość w najtrudniejszych sytuacjach dziejowych i wobec innych narodów. I wśród wielu zebranych i opisanych postaw, sposobów myślenia o naszej historii najnowszej, stanowisk i opinii zechcą sami zdecydować, co jest warte nazwania dziedzictwem.