Kiedy Hermann Karłowicz, fabrykant czekoladek, przypadkowo spotyka w Pradze włóczęgę, którego uznaje za swojego sobowtóra, w jego głowie kiełkuje obsesyjny plan zbrodni doskonałej. Wystarczy zamiana ubrań, by zabić samego siebie i posiadając idealne alibi – jako ofiara, nie morderca – zdobyć własne ubezpieczenie na życie. Nie to jest jednak dla niego najważniejsze. Silniejsze są zdecydowanie motywy artystyczne zbrodni – w której ofiara staje się własnym zabójcą, a morderstwo, poprzez swoją symetrię, upodabnia się do dzieła sztuki.

Niestety, dzieło nie zostaje docenione. Jak się okazuje, nikt poza Hermannem podobieństwa między nim a włóczęgą nie zauważa, a pozostawiona na miejscu zbrodni laska kieruje uwagę policji na jego osobę.

Zapiski ściganego pokazują relację owładniętego obsesją szaleńca.