W dialogu Zarys kabały chrześcijańskiej, którego fragmenty drukujemy w tym tomie, znajdujemy wizję ewoluującego kosmosu połączoną z mesjańską Obietnicą. Idealizm niemiecki, filozofie Hegla i Schellinga były duchowym potomstwem kabały chrześcijańskiej. Seminarzyści z Tybingi znali ją za pośrednictwem Friedricha Christopha Oetingera i tradycji pietystycznej.
Stąd prowadzi pierwsza droga (zgodnie z którą ułożyliśmy dział Eseje) do filozofii żydowskiej, a w szczególności do syjonizmu, który dzieło zlaicyzowanych niemieckich Żydów, wykształconych na filozofii niemieckiej położył u swoich podstaw rewolucyjny projekt ożywienia języka martwego, uczynienia z hebrajskiego żywej mowy historii.
I droga druga - do polskiego romantyzmu, który w tym numerze reprezentuje Andrzej Towiański, mistrz Mickiewicza i Słowackiego. Powinniśmy spojrzeć na polski mesjanizm nowym okiem. Zobaczyć go w jego głębokim duchowym kontekście. Dopiero wtedy okaże się, że ma on nam coś do powiedzenia, a my za jego pośrednictwem - znajdziemy własne miejsce w ruchomym porządku Słowa.