\"Wiersz syci się wspomnieniami, magnetyzmem słów, ich ukrytymi pasmami. Wiersz czerpie z intuicji, które idą na przekór racjonalnej wiedzy. Chłonie zgiełk wrażeń, wysycony jest zmysłami, z jednakową uwagą celebruje smak, dźwięk, zapach rzeczywistości, z której wyrasta. Interesują go faktury rzeczy, do których się zbliża. [...] Życie z wierszami jest jak trwanie w związku, którego rutyna jest czymś przyjemnym i odpychającym zarazem. Życie z wierszami to ciągłe kotłowanie się myśli w głowie, aż uleży się opowieść i słowa objawią swoje święto. Aż język pociągnie poetę na manowce, w sam środek rodzenia się sensu, na granicę milczenia\"
ze wstępu