Książka poświęcona jest twórczości czeskich modernistów zarówno tych z pierwszych dekad XX w., jak i z okresu międzywojennego. Zgodnie z tytułem, autorka skupia tu swoją uwagę na mrocznym obliczu tej literatury, czy może raczej na jej mrocznej stronie. Ów tytułowy mrok ma charakter podwójny z jednej strony bowiem mowa tu o utworach eksplorujących ciemne, często skrywane przez jednostkę, doświadczenia związane z odkrywaniem prawdy o ludzkiej naturze czy te łączące się z kryzysem kultury, zawirowaniami politycznymi, przeżywaniem i bilansowaniem Wielkiej Wojny. Z drugiej teksty, o których tu mowa, były często dotąd ukryte przed współczesnym czytelnikiem na skutek dominacji stereotypowego obrazu czeskiej literatury jako tej zajmującej się przede wszystkim codziennością, przygodami małego człowieka, eksponującej humorystyczny stosunek do świata. () Dla czytelnika polskiego jest to okazja nie tylko do wielu lekturowych odkryć, ale także do skonfrontowania rozpoznań dotyczących literatury czeskiej z tym, co działo się w literaturze modernistycznej w Polsce i całej Europie Środkowo-Wschodniej.