Książka wybitnej uczonej, znanej w środowiskach naukowych w Polsce i we Francji, nie jest typową pracą komparatystyczną. Autorkę zajmują nie tylko poszczególne teksty, ale także mechanizmy kulturowe, umożliwiające powiązanie ze sobą oraz interpretację odległych na pozór świadectw kultury. Na podstawie poszczególnych szkiców dotyczących różnych zjawisk polskiej literatury XIX i XX w. rekonstruuje ciekawy obraz umysłowości naszych czasów, kiedy literatura polska i jej twórcy okazują się równorzędnymi partnerami dyskusji o europejskiej tożsamości.