To już dawno byliśmy tak młodzi w mundurach dżinsbund i długich włosach powiewających na wietrze wentylatorów knajp czwartej grupy cenowej... i rock and roll dudnił w realną beznadzieję realnego socjalizmu... Wszystkim, którzy wtedy nie bali się żyć. „Pewnie teraz myślisz, a co więc na to ten stary słowacki kutas, na moje Duszebraní?? Chyba tak, Jirko… Nie jest mi łatwo to powiedzieć, ty stary brzydki świnio, ale napisałeś naprawdę dobrą książkę. Ma to jaja, ma to pęd, precyzyjny rytm, płyniesz na własnej fali, nie spadasz z niej, nie nużysz, konkretne informacje typu ‚tata mówił, dziadek mawiał‘, które nazywają tamten przeklęty czas nawet w pożywnych detalach, dawkowane są z wyczuciem tak, że z nastroju książki nic nie wystaje, język młodego bohatera jest trafny, nawet to, że olałeś wszelkie interpunkcyjne i inne drobiazgi, jest w porządku, czytelnik złapany od początku mocno za jaja, bezlitośnie wlekiony wesoło nie-weselim światem młodych žižkovskich maniaKów, nie ma ani czasu ani chęci temu poświęcać uwagę, nawet tego nie zauważy, a przede wszystkim! smród tej paskudnej epoki z twojej znakomitej książki śmierdzi tak, że oczy łzawią. Zwłaszcza dla tego, kto zaledwie parę lat przed twoim bohaterem intymnie poznał wszystkie te žižkovskie zakamarki - od Brikety, przez zarośnięte, zniszczone Żydowskie Piece, portiera na żeńskim bloku kolei Jarov, knajpę U študáka, która wtedy nazywała się U Marxe, chyba po jakimś włóczykiju, który tam chodził się upijać i który wyglądał jak praojciec-założyciel, oraz gdzie przez jakiś czas kucharz wyrzucony z Jalty robił świetne befsztyki z dodatkami za niecałe 12 koron…, przez knajpę Za větrem, o której w twojej książce ani słowa, bo w tym czasie, o którym piszesz, zrobiono z niej Agitacyjne centrum, mam takie wrażenie, przez tę czerwoną gwiazdę na bloku mieszkalnym za žižkovską zajezdnią... aż do, jak pamiętam, knajpy U zvonu, gdzie ostatnio było, oprócz innych rzeczy, też centrum sprzedaży łóżek… itd., i można porównywać, jak Rzeczpospolitą Žižkov i przyległe okolice za czasów fujpalibónów (?wyrażenie paxisty Dr. Lukeša?) przedstawiasz. W skrócie, dobrze ty!”