Od wydania japońskiego ostatniej powieści Komtur miała już minąć ponad cztery lata. Haruki Murakami teraz wraca z nowym zbiorem opowiadań, który zidentyfikował już tytułem: Pierwsza osoba liczby pojedynczej. Dla autora przez długi czas charakterystyczne było pisanie w pierwszej osobie. Trzecioosobową narrację zaczął stosować dopiero w późniejszych dziełach. Nie tylko tym elementem, ale też stylem i tematami teraz wraca do korzeni. I także dokonuje bilansu. Mamy tu osiem tekstów, które możemy rozkosznie smakować. Murakami pisze o studenckim życiu w latach 60. XX wieku, mówi o miłości do jazzu albo o zachwycie nad grupą Beatles; zresztą pisarz nazwał już dwie wcześniejsze nowele od tytułów ich piosenek: Drive My Car i Yesterday. W opowiadaniach pojawiają się przypadkowe i tajemnicze spotkania, autor puszcza wodze fantazji: słynny jazzowy saksofonista Charlie Parker według niego nie umarł w 1955 roku, lecz dożył sześćdziesiątki. W uśmiechniętym opowiadaniu Wyznanie małpy z Shinagawy narrator na swoich podróżach trafia do małego hoteliku, gdzie napotyka mówiącą małpkę, która lubi muzykę Antona Brucknera i chętnie mu umyje plecy. Haruki Murakami w zbiorze opowiadań także podsumowuje. Mówi, że w rosnącej liczbie lat nie ma nic szczególnego w tym, że człowiek sam starzeje się. Bardziej zaskakujące jest to, jak strasznie postarzały się osoby z jego pokolenia, zwłaszcza kobiety… Nie oczekujcie przesłania, wyjaśnienia ani rozwiązania, a nawet zaskakujących puent. Opowiadania mają inną moc - zostają wam w głowie na długo. Być może już nigdy się ich nie pozbędziecie.