Ciekawe eseistyczne rozważania znanej i uznawanej na Słowacji pisarki-filozofki, o rozdrobnieniu i spójności jednostki oraz świata... Nieodgadnionemu, którego wygląda, nietkniętemu, jeszcze do końca niepoznanemu niebo nie zostawia cienia, tylko rozproszone myśli, w piasku rzucanym przez codzienność. Z uderzeń serca docieka istnienia. Ona zaimek. Myśli. Jakże kruche musiałoby być słowo, gdyby stało się tylko ciałem. Nim niebo dotknie piórolotną myśl, ogrzana oddechem zadrży. Światłoczuła w łatwopalnej ciszy, białą kartką zaszeleści, zbłękitnieje prawdą. Zdaniem A. Kępińskiego Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, poczucie własnej słabości, niepewności i lęk, tym większa tęsknota za czymś, co go z powrotem scali, da pewność i wiarę w siebie\". Tę pewność dała jej książka Fragmenty z nieczęstą tęsknotą za spójnością. A Ty czytelniku, czy myślałeś kim jesteś poza słowem? Przed Tobą zebrane ponad słowami, biblioteka, o której śniłeś, której pragnąłeś, a może coś, czego dotkniesz pierwszy raz. Uwierz, będzie to wyjątkowe doznanie.