Alan Hollinghurst z prozą nie śpieszy się. Od poprzedniej powieści znanego angielskiego pisarza, poety i tłumacza minęło sześć lat. Jest tu jednak „stary, dobry” Hollinghurst, jakiego znamy z wcześniejszych książek; autor trzyma się swoich tematów i formy. Klasyczna struktura pięciu obszernych części ukazuje każdorazowo jedną konkretną sytuację lub wydarzenie, które rozgrywają się w wieloletnich odstępach czasu i śledzą losy postaci przez dekady. Pierwszy rozdział i punkt wyjścia akcji rozgrywa się w Oksfordzie w czasie bitwy powietrznej o Wielką Brytanię. Fabuła kręci się wokół przybycia nowego siedemnastoletniego studenta Davida Sparsholta, olśniewającego przystojniaka. Jego rówieśnik Evert Dax, nieśmiały syn sławnego pisarza, zakochuje się w nim bez reszty. Z czasem osiąga pewien sukces, choć jak się ostatecznie okazuje, ze strony Davida była to forma wzajemności za pożyczkę finansową, która miała uratować go z opałów. Powieść dalej śledzi losy Davida oraz drogi jego syna Jonathana, które w środowisku brytyjskiej śmietanki kulturalnej i medialnej nieustannie krzyżują się z życiową ścieżką Everta Daxa. Alan Hollinghurst jako mistrz opowiadania ponownie mierzy się z doświadczeniami gejów na tle przemian społecznych i obyczajowych. Elegancki, wyrafinowany, precyzyjny i trafny styl tym razem doprawiony jest brytyjskim humorem.