PIONOWO\nmorska, lokomocyjna albo łagodne przekleństwo - Wiktoria jest cyberchondryczką\nsurówka martwego sezonu, potocznie bieda - ojciec Wiktorii wraca pamięcią do chwil, kiedy był tajnym współpracownikiem SB\nw piersiowej jak w klatce, którego trzepotanie skrzydłami to na pewno śmierć - matka Wiktorii ubiera w pośpiechu płaszcz i ucieka do innego życia

POZIOMO\nelektrowstrząsowa o napięciu do 450 V i natężeniu do 0,9 A, stosowana z ciekawości - a co, jeśli Tekla zaadoptuje dorosłą Wiktorię w ramach polsko-brytyjskiej kampanii społecznej?\nmatematyczny model sytuacji konfliktowej, w łóżku wstępna - Lelandowi, mężowi Tekli, bardzo podoba się pomysł żony, za bardzo\noprócz gniewu, lęku, pogardy, upokorzenia, wrogości, wstrętu, wstydu, zawiści, zazdrości i zemsty, jeszcze jeden z naturalnych elementów relacji międzyludzkich - bohaterowie robią zdjęcia, dzięki którym mają przypominać sobie, że sami istnieją naprawdę, ale te zdjęcia w niczym nie przypominają tego, czym jest prawda

Aleksander Wenglasz (ur. 1981 r. we Wrocławiu) - prozaik, publicysta, autor scenariuszy filmowych, tekstów dramaturgicznych. Współtwórca fanzinu \"OnFire\" poświęconego twórczości Nicka Cave\'a oraz Einstürzende Neubauten. Zwycięzca w konkursie na najlepsze opowiadanie w ramach Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania (2008). Nominowany do Nagrody Kulturalnej \"Gazety Wyborczej Wrocław wARTo\" w kategorii Literatura (2010). Publikacje m.in.: antologia Swoją drogą (Wrocław 2011), Lampa, Fa-art, Odra, Rita Baum, WrocLife. Współtwórca audiowizualnego opowiadania Brazylia (2011). Autor adaptacji scenicznej \"Kiedy huragany nie miały imion\" na podstawie prozy Brunona Schulza (2012) oraz autor i reżyser czytania\"Zdjęcie inaczej zabić\" (2016) - obydwa zaprezentowane na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego we Wrocławiu.