Na „Ostatnie zapiski Thomasa F. dla ogółu” składają się dwa utwory: „Carl Lange” i nowela tytułowa. Ta pierwsza, której głównym bohaterem jest starszy, samotny mężczyzna podejrzany o zgwałcenie młodej dziewczyny, nawiązuje do arcydzieł Kafki i Dostojewskiego, w drugiej zaś ironiczny Tomasz F., mistrz paradoksów i czarnego humoru, przygląda się światu z perspektywy starości i nieuchronnego końca.

\"Zapiski...\" to dzieło centralne dla twórczości pisarza, moment przełomowy, w którym Norweg zrezygnował z pisarstwa zaangażowanego politycznie na rzecz pozy bardziej pesymistycznej i bliższej ludziej naturze.

Na często zadawane pytanie, dlaczego jego pisarstwo jest tak skromne objętościowo, Askildsen odpowiadał zwykle „Piszę tylko to, co konieczne”. Właśnie tu norweski prozaik odchodzi ostatecznie od społecznego zaangażowania na rzecz bliskiego Carverowi realizmu, w którym pobrzmiewają echa Becketta i Kafki.