Powieść Kiedy byliśmy sierotami należy do najwybitniejszych dzieł brytyjskiego laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury Kazuo Ishiguro. Autor w wielu aspektach nawiązuje tu do swoich poprzednich czterech proz, w których bada niepewny związek człowieka z przeżytą rzeczywistością oraz jego wieczną skłonność do samooszukiwania. Tym razem czyni to poprzez wspomnienia i losy Christophera Banksa, który po tym, jak zostaje sławnym detektywem, wkłada wszystkie siły, aby rozwiązać zagadkę zaginięcia swoich rodziców, którzy zniknęli bez śladu w czasie jego dzieciństwa spędzonego w chińskim Szanghaju. Powieść geograficznie porusza się między Dalekim Wschodem a Londynem w okresie przed II wojną światową i zdaje się, że nie chodzi w niej o nic mniejszego niż o uratowanie świata przed złem, które ma go wkrótce pochłonąć. Możliwe jednak także, że rzeczywistość tego świata, którą Ishiguro ukazuje przez pryzmat archetypu genialnego prywatnego detektywa, okaże się zupełnie inna. Autor, odwołując się do klasycznych brytyjskich twórców, złotego wieku angielskiej powieści detektywistycznej oraz do powieści Kafki, tworzy na pierwszy rzut oka ishigurowsko dyskretną, ale czytelniczo fascynującą fikcję, która podprogowo stawia najpodstawniejsze pytania dotyczące pamięci, historii i mechanizmów, za pomocą których tworzymy opowieść o własnym życiu.