Książka Szlak nadmorski to otwarte, optymistyczne osobiste świadectwo o tym, jak trudno pogodzić się ze żałobą i jak uzdrawiającą moc może mieć natura. Przede wszystkim jednak to opowieść o domu, który możemy stracić, odbudować na nowo i niespodziewanie odnaleźć. Zaledwie kilka dni wcześniej Raynor dowiedziała się, że jej mąż Moth cierpi na nieuleczalną chorobę. Do tego właśnie stracili dom i wraz z nim pracę. Prawie nic im nie zostało - nawet czasu. Postanawiają więc wyruszyć w pielgrzymkę liczącą tysiąc kilometrów. Chcą przejść Szlak Południowo-Zachodniego Wybrzeża, który wiedzie wzdłuż angielskiego wybrzeża, od Somerset przez Devon i Kornwalię aż do Dorsetu. Wędrują nadmorską krainą, po klifach między morzem a niebem, niosąc w plecakach jedynie to, co niezbędne. Z każdym krokiem, kolejnym spotkaniem i trudnością, z jaką muszą się mierzyć, zwykła piesza wyprawa staje się życiową podróżą. „Nasz świat się zmieniał, jego brzegi bledły, gdy droga prowadziła nas między morzem, skałami i niebem. Jakbyśmy stopniowo stapiali się z dziczą, a ścieżka, którą szliśmy, niosła nas zupełnie gdzie indziej.” Opis ich wędrówki jest aż brutalnie szczery. Raynor i Moth często odczuwają głód, nie mają gdzie się umyć, inni odwracają się od nich nieufnie. Jednocześnie potrafią jednak wciąż dostrzegać piękno otaczającego krajobrazu. Ich podróż jest zarazem drogą do samoświadomości, do pełnego przeżywania najprostszych rzeczy, do nadziei. Raynor i Moth to małżeństwo w średnim wieku, które w Walii prowadzi rodzinną farmę. Wspólnymi siłami odnowili ją i wychowali tam dzieci. Z powodu nietrafionej inwestycji tracą jednak w jednej chwili wszystko i zostają bez dachu nad głową. Kilka dni później dowiadują się, że Moth cierpi na rzadką chorobę degeneracyjną. Gdy rozmyślają, co robić dalej, Raynor przypomina sobie książkę, którą kiedyś czytała, i małżonkowie spontanicznie postanawiają iść pieszo wzdłuż południowo-zachodniego angielskiego wybrzeża - oznakowaną trasą liczącą około tysiąca kilometrów. Za ostatnie pieniądze kupują używany namiot i dwa plecaki i wyruszają. Przez cały czas muszą żyć za jedynie czterdzieści osiem funtów tygodniowo.