„Zostaw wszystko i przyjedź do mnie!” Dokładnie to napisał swojej młodej żonie jej mąż, który wówczas utrzymywał się jako łowca futer na zachodnim Spitsbergenie. A Christiane, wykształcona młoda artystka z zamożnej rodziny, naprawdę porzuciła spokojne życie u rodziców i małą córeczkę i wyruszyła w niegościnny Północ. Historia powstała w latach czterdziestych XX wieku. Autorka opisuje swoje przeżycia z niezwykłym pragmatyzmem i humorem, który miejscami przypomina słynną książkę Jajko i ja. Christiane, jak na prawdziwą gospodyńkę przystało, wyposażona między innymi w suszoną pietruszkę do zupy, przybywa na Spitsbergen. Po początkowym szoku, gdy zobaczy drewnianą chatę oblaną smołą, którą przygotował jej mąż wraz z młodym Norwegiem pomagającym parze i towarzyszącym im podczas polarnej nocy, odkrywa, że niemal jedynym źródłem pożywienia i witamin dla nich będzie mięso uszara. Gdy młodej kobiecie udaje się ucywilizować i uczynić bardziej przytulnym kawalerski dom, zaczyna dostrzegać zachwycające piękno i potęgę północnej przyrody oraz doceniać samotność dającą możliwość głębokiej kontemplacji. Później potrafi się zachwycić także wspaniałością trwającej pół roku polarnej nocy, opisuje różne interesujące aspekty życia w warunkach północnych oraz losy mieszkańców Spitsbergenu i z charakterystyczną dla siebie determinacją przekształca się, aby przetrwać surowe strony życia na Północy. Przyjemna, dowcipna lektura, napisana żywym językiem, która barwnie oddaje realia epoki i doczekała się w Niemczech już szesnastu wydań.