Żegnaj, mamo, żegnaj, tato na zawsze. Śmierć rodziców często wywiera szczególny wpływ na ich dorosłe osierocone dzieci. Pojawiają się nieoczekiwane zmiany nastrojów, postaw życiowych i relacji z bliskimi. Jakby dopiero w tej chwili naprawdę dorastaliśmy. Ta sfera jest dla każdego z nas nieoczekiwana i nieznana. Autor, nowojorski psychiatra, rozważa, jak nieprzenośne jest to doświadczenie, jakie są aspekty żałoby związanej ze śmiercią rodziców, jaki wpływ ma śmierć rodzica na tożsamość osobistą, o tym, że więź z rodzicem przetrwa także po jego śmierci, o często zasadniczych zmianach relacji z innymi ludźmi i naszej roli w rodzinie po uwolnieniu się od wzorca relacyjnego narzuconego przez rodzica, o powiązaniach między relacją z rodzicami a relacją z boskością, jakie ryzyko wiąże się z wypieraniem smutku, jakie techniki można skutecznie stosować w pracy z żałobą i wreszcie jakie nauki możemy wyciągnąć ze śmierci rodziców. Książka stara się jak najgłębiej przybliżyć doświadczenia związane z procesem żałoby. Tekst wzbogacono kilkoma autentycznymi historiami i bardzo empatycznymi osobistymi refleksjami. Alexander Levy jest amerykańskim psychologiem z ponad dwudziestoletnią praktyką. Po śmierci swoich rodziców z zaskoczeniem odkrył, że taki temat nie został opracowany, i zrozumiał, że musi się nim zająć osobiście.