Studium twórczości dwóch wybitnych współczesnych pisarzy hiszpańskich – Javiera Maríasa i Antonia Munoza Moliny – w oryginalny sposób wpisuje się w perspektywę interdyscyplinarnych badań nad męskością. W literaturoznawczej analizie tożsamości męskich bohaterów autorka odwołuje się do psychoanalitycznej teorii Jacques’a Lacana, w szczególności zaś do opracowanej przez niego kategorii fantazmatu. Przywołuje także propozycje teoretyczne współczesnych badaczy wykorzystujących to pojęcie w interpretacji tekstów kultury, m.in. Marii Janion, Kaji Silverman i Slavoja Žižka. Uważne spojrzenie na literackie reprezentacje męskich fantazmatów ujawnia ich niezwykle złożony charakter, wpisaną w ich strukturę wielowarstwowość i wewnętrzną sprzeczność.