W praktykach translatorskich polskiego oświecenia literatura i władza splatają się w sposób szczególny. Nim tłumacz tragedii użyje twórczej wyobraźni, by za pomocą słów wstrząsnąć publicznością, sam poddaje się sile emanującej z zewnątrz. Jej istotą jest „nieco magiczne wrażenie przewagi” wywierane przez obcojęzyczne utwory wyniesione na piedestał i uznane za kluczowe dla nowożytnej Europy. Punkt wyjścia pracy Klasycyzm – Przekład – Prestiż to omówienie mechanizmów, budujących szczególny autorytet wybranego wycinka tradycji literackiej. Tytułowym bohaterem książki jest prestiż przypisany w oświeceniu spolszczeniom francuskich tragedii klasycystycznych. Objawia się on m.in. w dyskursie krytycznym, w konkretnych decyzjach translatorskich i w serii materialnych zjawisk, związanych z kształtowaniem rękopisów i druków. Nawet jeśli koniec końców bohater nasz upadł – tak jak żył, w centrum sceny – uważna rekonstrukcja jego losów pozwala dostrzec półcienie, które ginęły wcześniej w pełnym świetle.\nMichał Bajer jest adiunktem w Instytucie Literatury i Nowych Mediów Uniwersytetu Szczecińskiego, członkiem Zespołu Komparatystyki i Translatologii. Specjalizuje się w poetyce historycznej i w historii przekładu. Poza artykułami w czasopismach i rozdziałami w książkach zbiorowych opublikował edycje: Trzy poetyki z czasów Richelieu: francuski klasycyzm o dramacie, Gdańsk 2010; Stanisław Morsztyn, Hippolit: tragedyja, jedna z dziesiąci, które wierszem łacińskim napisał Seneka, na polskie przetłumaczona. Andromacha: tragedyja z francuskiego przetłumaczona, Warszawa 2016 (wraz z Radosławem Rusnakiem).