Pierwsza wspólna książka Radkina i Františka Honzáków „Czas psychopatów” poświęcona była antyspołecznym pasożytom, osobom z cechami psychopatycznymi i brakiem lęku, które jednak są bardzo sprawnymi manipulatorami i często obdarzone znacznym charyzmatem. Ich druga książka powstała z zamiarem przedstawienia i porównania osób wspaniałych i zaburzonych, których w społeczeństwie jest więcej niż psychopatów. Prezentowane profile wybranych osobowości komentowane są z perspektywy historyka i psychiatry. Komentarze historyczne bywają często bardziej szczegółowe, ponieważ te osobowości żyły w konkretnej epoce i trafiały w sytuacje, w których krystalizują się charaktery i ukazuje się, jaki człowiek naprawdę jest. Czytelnik w części wstępnej dowie się, czym jest osobowość, jakie są jej składniki i jak rozwijały się psychiatryczne podejścia do tej problematyki. Opowieści czechosłowackich spadochroniarzy z Anglii, losy trzech naszych prezydentów i Trzech Króli, legendarnych postaci ruchu oporu przeciw nazistom, pokazują, co kształtowało ich osobowości, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. W książce znajdziemy także mroczne losy kilku kobiet-morderczyń, a tak potrzebne światło na końcu tunelu stanowi rozdział o znaczących mecenasach i filantropach.
Książka ma sprowokować do refleksji i wzbudzić w czytelniku pragnienie uzupełnienia wiedzy o naszej przeszłości, gdyż jak krótko ujął to francuski filozof i pisarz Jean-Paul Sartre: Kto nie wyciągnął wniosków z historii, musi ją przeżyć na nowo.