Tradycja mówi o jedności dobra, prawdy i piękna. Jest to coś klasycznego. A jednak w sztuce i literaturze pojawia się też coś innego. Piękno nie musi być piękne, prawdziwe, dobre. Nadmiar wyobraźni może niszczyć? O prawdzie mówi nauka, filozofia, religia, o dobru – religia, etyka. Co z pięknem? Jak wpływa na rzeczywistość? Jak wyrazić sprawy losu, tragizmu? Sztuka to niekoniecznie piękno. Jest też piękno romantyczne, nieco zagubione. Zajęłam się tutaj między innymi niepokojami polskiego romantyzmu i ich wpływem na polską mentalność.\nOd autorki